In principe moet de vennootschap een bewijsstuk, zoals een factuur of ontvangstbewijs, van de kost kunnen voorleggen. Het bewijsmiddel moet controleerbaar, betrouwbaar en op voldoende wijze de geleverde tegenprestatie beschrijven. Indien de vennootschap dergelijk bewijsstuk niet kan voorleggen, staan alle middelen van gemeen recht (met uitzondering van de eed) open om de kost te bewijzen. Dit kan bijvoorbeeld door middel van feitelijke vermoedens. De belastingplichtige moet dan op een redelijke wijze overtuigen dat de bewijsstukken onvrijwillig werden vernield, gestolen of verloren. Een alternatief is dat de belastingplichtige aantoont dat het gaat om kosten waarvan men gewoonlijk geen bewijsstuk eist of krijgt.