Een recente beslissing van het Grondwettelijk Hof werpt licht op de behandeling van ‘meerwaarden op aandelen’, een onderwerp dat sinds de hervorming van 2008 voor discussie heeft gezorgd. Deze beslissing heeft verstrekkende gevolgen voor belastingbetalers en roept vragen op over rechtvaardigheid, gelijkheid en de intentie van de wet.
Achtergrond: De Hervorming van 2008
De wet van 11 december 2008 was een keerpunt in de fiscale behandeling van ‘meerwaarden op aandelen’ in het kader van de diverse inkomsten. Vóór deze hervorming vielen meerwaarden op aandelen onder het artikel dat sprak over ‘occasionele winsten en baten’. Deze wet veranderde dat door dergelijke meerwaarden te classificeren onder een specifieke categorie, waardoor ze niet langer in aanmerking kwamen voor kostenaftrek zoals voorheen.
Verschuiving van Kostenaftrek
Vóór de hervorming konden belastingbetalers kosten in mindering brengen van hun ‘occasionele winsten en baten’. Na de hervorming werden deze kosten niet langer afgetrokken van meerwaarden op aandelen. Dit betekent dat sindsdien dergelijke meerwaarden worden belast op hun ‘brutobedrag’, zonder enige aftrek van gemaakte kosten.
Het Grondwettelijk Hof Intervenieert
Recentelijk heeft het Grondwettelijk Hof deze ongelijke behandeling tussen verschillende soorten inkomsten onder de loep genomen. Het Hof concludeerde dat er inderdaad sprake is van discriminatie. Volgens het Hof is er geen redelijke verklaring voor het feit dat kosten voor ‘abnormale’ meerwaarden op aandelen niet aftrekbaar zijn, terwijl dat wel het geval is voor andere ‘occasionele winsten en baten’.
Wat betekent dit voor belastingbetalers?
Het Hof heeft duidelijk aangegeven dat deze discrepantie in de wet in strijd is met het gelijkheidsbeginsel. Daarom zou, in afwachting van een wetswijziging, kostenaftrek in het geval van ‘abnormale’ meerwaarden op aandelen toegestaan moeten zijn.
Deze beslissing van het Grondwettelijk Hof zorgt voor duidelijkheid en rechtvaardigheid in de fiscale sector. Het zorgt ervoor dat belastingbetalers niet worden benadeeld puur op basis van de classificatie van hun inkomsten. Het is nu aan de wetgever om de wet dienovereenkomstig aan te passen en gelijkheid in de fiscale behandeling van alle inkomsten te waarborgen.
