In het Wetboek van de inkomstenbelastingen bestaat een onderzoekstermijn van drie jaar zodat een belastingplichtige in beginsel na het verstrijken van die termijn niet meer aan een fiscaal onderzoek kan worden onderworpen, behoudens in geval van een verlenging van die termijn wegens vermoedens van belastingontduiking. Een geplande onderzoeksverrichting door de fiscale Administratie tijdens de aanvullende onderzoekstermijn is onderworpen aan een voorafgaande kennisgevingsplicht.
Het Hof van Cassatie oordeelde reeds dat uit de bepalingen van het BTW-wetboek volgt dat de fiscale Administratie de kennisgeving van de vermoedens van belastingontduiking slechts dient te verrichten voorafgaandelijk aan de vordering van de belasting in de verlengde verjaringstermijn.
Er ligt dan ook een verschil in behandeling voor van twee categorieën van belastingplichtigen doordat in het btw-stelsel de fiscale Administratie de kennisgeving van de vermoedens van belastingontduiking aan de belastingplichtige pas vóór de vordering van de belasting tijdens de aanvullende verjaringstermijn dient te verrichten terwijl in het stelsel van de inkomstenbelastingen de kennisgeving van aanwijzingen inzake belastingontduiking voor het bedoelde tijdperk aan de belastingplichtige vóór elk onderzoek in de aanvullende onderzoekstermijn dient te worden verricht.
Het gegeven dat een belastingplichtige tijdens een fiscale onderzoeksfase in het BTW-stelsel noch voorafgaand wordt geïnformeerd over eventuele onderzoeksverrichtingen, noch ze kan afwenden of betwisten zolang de fiscale Administratie geen beslissing heeft genomen die zijn fiscale rechtspositie ongunstig beïnvloedt, maakt volgens het Grondwettelijk Hof geen schending van het gelijkheidsbeginsel uit.
Dit is een gevaarlijke evolutie die moet worden opgevolgd.
Contacteer LAUWERS & SEUTIN Fiscale Advocaten met al uw vragen en/of opmerkingen hieromtrent.
