De nieuwe en permanente regularisatieprocedure is in aantocht: de regering heeft hiervoor een wetsontwerp bij de Kamer ingediend. Deze permanente regularisatieprocedure lijkt sterk op de vorige regularisatieronde maar er zijn belangrijke verschilpunten.
Enkel de volgende belastingen kunnen geregulariseerd worden: de inkomstenbelastingen, de BTW, de federale registratie-, hypotheek- en griffierechten, en de belastingen uit het Wetboek diverse rechten en taksen (onder andere de verzekeringstaks). Onder de nieuwe procedure kunnen geen successierechten en gewestelijke registratierechten meer worden geregulariseerd. Voor deze laatste belastingen is het wachten op de gewestelijke decreetgevers en in het afsluiten van een samenwerkingsakkoord met het federale niveau.
Er wordt in de nieuwe regularisatieprocedure opnieuw een onderscheid gemaakt naargelang het inkomsten betreffen of fiscaal verjaarde kapitalen.
Deze opdeling heeft een invloed op de toe te passen tarieven. De inkomsten worden onderworpen aan hun normaal tarief verhoogd met 20 %. Deze verhoging bedraagt 22 % in 2017, 23 % in 2018, 24 % in 2019 en 25 % vanaf 1 januari 2020. De heffing omvat volgens de memorie van toelichting “daarenboven de aanvullende gemeentebelasting” en in voorkomend geval ook de “aanvullende agglomeratiebelasting en/of de aanvullende crisisbelasting” . Er wordt overigens geen rekening gehouden met enige belastingvermindering of belastingkrediet, noch met een verrekening van voorheffingen, voorafbetalingen of van de woonstaatheffing.
De fiscaal verjaarde kapitalen worden onderworpen aan een heffing van 36 %.
Het wetsontwerp voorziet in het kader van de nieuwe regularisatieprocedure in een fiscale en strafrechtelijke immuniteit analoog met de vorige regularisatieronde. Deze immuniteit wordt slechts bekomen bij een “definitieve en zonder enig voorbehoud uitgevoerde betaling”.
Opvallend is ook dat er geen enkel onderscheid meer wordt gemaakt tussen fiscale fraude en ernstige en georganiseerde fiscale fraude.
Eén van de pijnpunten is de bewijslastverdeling. Het principe is dat de aangever alle bedragen moet regulariseren waarvan hij niet kan aantonen dat ze het normale belastingregime hebben ondergaan. In de praktijk zal dit tot heel wat problemen leiden.
De belastingplichtige heeft ingevolge de nieuwe regularisatieprocedure slechts een ‘eenmalige’ mogelijkheid tot regularisatie. Hij krijgt slechts één kans. Wie gebruik maakt van de nieuwe regularisatieprocedure moet dus volledig regulariseren. Iemand die al van een vorige regularisatieronde gebruik gemaakt heeft, kan opnieuw een laatste regularisatieaangifte indienen.
Het spreekt voor zich dat gespecialiseerde, professionele ondersteuning in deze gevoelige materie een must is.
Het is nu of nooit om een volledige regularisatie door te voeren. Wij helpen u hierin graag verder.
LAUWERS & SEUTIN Fiscale Advocaten volgen de ontwikkelingen op de voet en blijven ter beschikking voor alle vragen en/of opmerkingen hieromtrent.
