In het SIAT arrest dd. 5 juli 2012 besliste het Hof van Justitie dat artikel 54 WIB 92 strijdig is met het vrij verkeer van diensten. Voormeld artikel bepaalt ondermeer dat interesten en bezoldigingen voor prestaties of diensten die rechtstreeks of onrechtstreeks worden betaald of toegekend aan een niet-inwoner niet als beroepskosten worden aangemerkt indien de genieter ervan niet aan een inkomstenbelasting is onderworpen of van een aanzienlijk gunstigere belastingregeling geniet.
Voormeld arrest had evenwel enkel betrekking op het verlenen van diensten door een buitenlandse dienstverrichter. Het Hof van Justitie oordeelde ter zake dat de afnemer van de dienst met onvoldoende nauwkeurigheid kon vaststellen wanneer zijn dienstverrichter nu aan een “aanzienlijk gunstigere” belastingregeling was onderworpen.
Het Hof van Beroep te Luik oordeelde in een arrest van 23 oktober 2013 dat eenzelfde redenering van toepassing is inzake de betaling van interesten aan een genieter die tevens niet-inwoner is. Ook het vrij kapitaalverkeer (waarvan het toepassingsgebied in beginsel niet beperkt is tot de EU-lidstaten) wordt geschonden door artikel 54 WIB 92. Volgens het Hof gelden ter zake van het vrij kapitaalverkeer immers dezelfde beginselen om na te gaan of er sprake is van een ongeoorloofde beperking van de fundamentele vrijheden die worden gewaarborgd door het VWEU.
Ook voor wat betreft de betaling van interesten is de belastingplichtige die een beroep doet op het vrij verkeer aldus niet in staat om met voldoende nauwkeurigheid en voorafgaandelijk aan de verrichting de draagwijdte van artikel 54 WIB 92 in te schatten.
